Aritmetiko de detruado
La aritmetiko de detruado de la naturmedio estas paradoksa: la homaro kreas kaptilojn kontraŭ si mem kaj poste atribuas al la “arbitra povo” de Dio aŭ al la destino la tutmondajn katastrofojn, kiuj okazas. En ni troviĝas la kapablo konservi la vivon.
Jen nia devizo: Eduki. Konservi. Postvivi. Kiel homoj, ankaŭ ni estas Naturo.
P.S. Kompreneble, mi favoras progreson. Sen tio, ni restus en la ŝtonepoko. Tamen, neniu iluziiĝu. La homa progreso okazadas, pli kaj pli, per detruado, pro la freneza avido je akumulado de mono kaj potenco. Ĝi estas la batalado por regado de la planedo, je ia ajn kosto. Kaj ĝi kostadas milionojn da vivoj de valoraj idoj de Dio.
Aritmetiko de postvivado
Estas evidente, ke la homa instinkto al postvivado rekomendas al ni ian progreson ekonomian, solidaran kaj daŭripovan, kiu devas inkluzivi ĉiujn. Ĝi estas aŭdaca celo, kiu postulas ĉies aliĝon.
Se iu homo estas bone edukita kaj klarmensa ekde la naskiĝo, li nepre povas kunlabori. Ni imagu familion. Je la komenco de ĝia formiĝo, la respondeculoj provizas la hejmon, donante nutraĵojn, edukon, vestojn, k.s. al la idoj, nepoj, nevoj, duonfiloj, gefratoj, gekuzoj. Tamen, eĉ infanoj, se ĝuste instruitaj, plenumas signifoplenan servon al la ekonomio de la hejmo. Etaj gestoj, kiel ne lasi ŝaltitan lampon nenecese, aŭ malfermitan kranon dum brosado de la dentoj, signifas grandan diferencon. Por kompreni la bonegan rezulton de tiaj simplaj gestoj, sufiĉas alkalkuli ilin al la tuto da loĝejoj en la mondo. Tiel oni havas bonan iniciaton kaj aliajn miliardojn da aliaj.
La komentoj ne reprezentas la opinion de ĉi tiu retejo; ili estas sub ekskluziva respondeco de ties aŭtoroj. Ne estas permesata la enmeto de netaŭga materialo, kiu malrespektas la etikon kaj bonmorojn kaj/aŭ la rajtojn de aliuloj. Konu plie ĉe Oftaj demandoj.